Η εκλογική νίκη των δυνάμεων της Αξιοπρέπειας στις 25 Ιανουαρίου και ο σχηματισμός της κυβέρνησης συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ-Ανεξάρτητων Ελλήνων,είναι η πρώτη ρωγμή στο οικοδόμημα της «Ευρώπης» των τοκογλύφων και των τραπεζιτών.
Η Ελλάδα, η χώρα που πλήρωσε το βαρύτερο τίμημα στη διαδικασία της «προσαρμογής» στον απόλυτο παραλογισμό της «δημοσιονομικής πειθαρχίας». είναι και η αφετηρία της αμφισβήτησης αυτού του μοντέλου που διαλύει την Κοινωνία,ακυρώνει την Εθνική και τη Λαϊκή Κυριαρχία και οδηγεί στην επικράτηση μιας υπερεθνικής δικτατορίας που όμοιά της δεν έχει γνωρίσει η Ανθρωπότητα.
Είμαστε ταυτόχρονα το πείραμα και η αποδόμησή του.
Σημείο αναφοράς για τους Λαούς της Ευρώπης, για τις δυνάμεις της Εργασίας και του Πολιτισμού και εφιάλτης για τα Διευθυντήρια των Βρυξελλών και του Βερολίνου που είδαν το «αφήγημά» τους να αμφισβητείται από τη χώρα που θεωρούσαν πλέον «δική τους»-κυριολεκτικά ιδιοκτησία τους.
Εκφραστής αυτής της αμφισβήτησης,αυτής της-ας μη φοβόμαστε τις λέξεις- Αντίστασης,μιά Κυβέρνηση που στηρίζεται στην αποδοχή της μεγάλης πλειοψηφίας του Λαού,χωρίς αυτή η πλειοψηφία να έχει ιδεολογική ή ακόμα και πολιτική-προγραμματική ταύτιση στο εσωτερικό της.
Και δεν πρόκειται απλώς για την εκλογική αποτύπωση της επιρροής των δύο κομμάτων που συγκυβερνούν.
Η υποστήριξη στην Κυβέρνηση είναι πολύ ευρύτερη, περιλαμβάνει και μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος που έκανε διαφορετικές επιλογές στις 25 Ιανουαρίου.
Δεν είναι υπερβολικός ο ισχυρισμός ότι στον κοινό στόχο της επανατοποθέτησης της χώρας στο ευρωπαϊκό και παγκόσμιο γεωπολιτικό σκηνικό και στην ανάγκη για την επαναθεμελίωση του παραγωγικού και θεσμικού προτύπου της χώρας, συγκλίνουν δυνάμεις που εκτείνονται από την «πατριωτική δεξιά» μέχρι την κομμουνιστική αριστερά,ενώ ο βασικός κορμός αυτής της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας είναι τα κοινωνικά στρώματα που παραδοσιακά τοποθετούνται στον χώρο της ιστορικής «Δημοκρατικής Παράταξης» που για δεκαετίες εξέφρασε το ΠΑΣΟΚ-προτού να μεταλλαχθεί στον βασικό εκφραστή της ξένης εξάρτησης και της παρασιτικής ολιγαρχίας και να ολοκληρώσει έτσι άδοξα τον «κύκλο» του.
Το «έδαφος» πάνω στο οποίο συναντώνται σήμερα αυτές οι διαφορετικές συνιστώσες της στήριξης, είναι οι κοινές αναφορές στην Πατρίδα, τη Δημοκρατία και την Κοινωνική Δικαιοσύνη.
Αυτές οι αναφορές καθορίζουν και τους στόχους και την τακτική που οφείλουν όλοι να σεβαστούν και να τηρήσουν, χωρίς αγκυλώσεις σε αυτοαναφορικές εμμονές,ιδιαίτερα όταν αυτές εκφράζουν τη «μειοψηφία της μειοψηφίας».
Απέναντι στην προσπάθεια που γίνεται σήμερα,δεν βρίσκονται μόνο οι «δανειστές» και οι «αγορές».
Απέναντι βρίσκεται και ένα πολιτικό-επιχειρηματικό και «μιντιακό» σύμπλεγμα συμφερόντων που μπορεί να εκφράζει μια ισχνή κοινωνική μειοψηφία, αλλά διαθέτει μια πανίσχυρη «τεχνογνωσία» και παράδοση επιβολής και μια σχεδόν απόλυτη σε κρίσιμους θύλακες του θεσμικού εποικοδομήματος της Πολιτείας.
Η σύγκρουση με αυτό το σύμπλεγμα συμφερόντων και ισχύος, προϋποθέτει την απόλυτη ενότητα της δικής μας πλευράς, την απόλυτη προσήλωση στους κοινούς στόχους, την απόλυτη αλληλεγγύη και την απόλυτη ανιδιοτέλεια.
Δε χωρούν μικροκομματικοί υπολογισμοί και «λογικές παρέας» όταν συγκρούεσαι για την επιβίωση της χώρας!
Δε χωρούν ιδεοληψίες όταν έχεις απέναντί σου ένα σύστημα εξουσίας που δε γνωρίζει όρους, όρια και δε διστάζει μπροστά σε τίποτα.
Αυτή η ευκαιρία είναι μοναδική,όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά ίσως και για ολόκληρη την Ευρώπη.
Δεν πρέπει να την διακινδυνεύσουμε στο όνομα καμιάς,ακόμα και δίκαιης,μειοψηφικής σκοπιμότητας.
Και κάτι ακόμα.
Στην Πολιτική,πάντα και παντού,μαζί με τις Ιδέες, τις Αξίες και τους κοινωνικούς συσχετισμούς, παίζουν ρόλο και οι συμβολισμοί και οι Ηγέτες.
Στην πορεία του Λαού και της χώρας αυτή την ώρα,επικεφαλής είναι ο Τσίπρας.
Αυτό «αποφάσισε» η Ιστορία.
Κατά την ταπεινή μου γνώμη, καλώς αποφάσισε!
Μιλώντας στη Βουλή, ο Πρωθυπουργός συνόψισε το χαρακτήρα αυτής της προσπάθειας με τη φράση «είμαστε κάθε λέξη από το Σύνταγμα αυτής της χώρας».
Εννοώντας την Εθνική Κυριαρχία και τη Δημοκρατία-αυτό είναι το Σύνταγμα.
Προσοχή λοιπόν σε όλες και όλους μας!
Γιατί αυτό ακριβώς το Σύνταγμα, οι «απέναντι»,ξένοι και ντόπιοι, δε θα μας το συγχωρήσουν ποτέ!
Γι΄αυτό, τον Τσίπρα και τα μάτια μας!
Κρίτων Βασιλικόπουλος
Γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα, σπούδασε στις Βρυξέλλες και στη Θεσσαλονίκη, γράφει όπου βρίσκει ελεύθερο βήμα και επιμένει να ελπίζει
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου