Όλα όσα καθημερινά ακούμε σχετικά με το ζήτημα της μετανάστευσης, πιστοποιούν ένα πράγμα: ως κοινωνία φορτωνόμαστε όχι μόνο ένα τεράστιο πρόβλημα, που δεν μας αναλογεί, αλλά υφιστάμεθα και μίαεπίθεση στα πιο στοιχειώδη δικαιώματά μας.
Η πλύση εγκεφάλου έχει χτυπήσει κόκκινο και πουθενά δεν ακούς την ουσία του προβλήματος. Λες και κάποιος επιβάλλει την
υποκριτική θρηνωδία των καναλιών, τις δήθεν ανθρωπιστικές παρόλες των
κυβερνώντων και τις εξωπραγματικές αναλύσεις των «ειδικών». Αφήνουμε
κατά μέρος την αναρχοαυτόνομη σέκτα, που μιλάει και δρα με εντελώς
διαφορετική ιδεολογική αφετηρία.
Για όσους όμως βιώνουν το τέλμα της χώρας μας (όπου βουλιάζει και χωρίς αυτό το πρόβλημα), για όσους θέλουν να κάνουν κουμάντο στο σπίτι τους χωρίς να μπερδεύουν την φιλοξενία με την εθελοδουλεία, για όσους αντιλαμβάνονται την προσφυγική ροή ως αποτέλεσμα ιμπεριαλιστικής επέμβασης και του πολλαπλώς βρώμικου παιχνιδιού της Τουρκίας, για όσους γνωρίζουν τον ρόλο των καθεστωτικών ΜΜΕ και των συναφών ΜΚΟ, όλα είναι ξεκάθαρα.
Ζούμε μια επιχείρηση κατάργησης των συνόρων της πατρίδας μας, μέσα σε έναν εθνομηδενιστικό παροξυσμό που μόλις και μετά βίας συγκαλύπτεται. Αφορμή αποτελούν τα εγκλήματα της Δύσης και των μεσανατολιτών συμμάχων της στη Συρία και η κυβερνητική αδυναμία να υπερασπίσει τον τόπο μας. Μέσα στο τοπίο αυτό, η ρωσική επέμβαση στα πεδία των μαχών είναι η μόνη ελπίδα, τόσο για τον συριακό λαό, όσο και για εμάς αλλά και τους άλλους ευρωπαϊκούς λαούς.
Ζούμε μια επιχείρηση κατάργησης των συνόρων της πατρίδας μας, μέσα σε έναν εθνομηδενιστικό παροξυσμό που μόλις και μετά βίας συγκαλύπτεται. Αφορμή αποτελούν τα εγκλήματα της Δύσης και των μεσανατολιτών συμμάχων της στη Συρία και η κυβερνητική αδυναμία να υπερασπίσει τον τόπο μας. Μέσα στο τοπίο αυτό, η ρωσική επέμβαση στα πεδία των μαχών είναι η μόνη ελπίδα, τόσο για τον συριακό λαό, όσο και για εμάς αλλά και τους άλλους ευρωπαϊκούς λαούς.
Μέχρι όμως να δούμε τους καρπούς της επέμβασης αυτής πρέπει ως κοινωνία να υπερασπίσουμε τα δικαιώματά μας, κι ο φράχτης του Έβρου είναι ένα μέσον κι ένα σύμβολο της απόφασής μας να επιβιώσουμε, που
δεν μπορεί να δαιμονοποιείται. Τα σύνορα τα χρειάζεται ο αδύναμος κι ο
αμυνόμενος, όχι ο ισχυρός, κι αυτό το καταλαβαίνει καθένας, εκτός από τους πονηρούς ή τους χρήσιμους ηλίθιους του συστήματος εξουσίας.
Την ανθρωπιά του ο ελληνικός λαός την απέδειξε και συνεχίζει να την αποδεικνύει στα νησιά μας καθημερινά, δεν έχουμε ανάγκη να μας την αναγνωρίσει κανένας υποκριτής. Αλλά και κανένας δεν δικαιούται να υπονομεύει το δικαίωμα των Ελλήνων να ζήσουν με στοιχειώδη ασφάλεια στην ίδια τους την πατρίδα.
ΑΚΡΙΤΕΣ – Σύλλογος Αλληλεγγύης Πολιτών Βορείου Έβρου
ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ – Παράταξη Πολιτών για τον Δήμο Κομοτηνής
Κίνηση Αλληλεγγύης Πολιτών Αλεξανδρούπολης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου