Οι εκλογές, το μήνυμα Τσίπρα σε δανειστές-Μητσοτάκη και το νέο πολιτικό πλαίσιο της αντιπαράθεσης Δεξιάς-Αριστεράς

Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΖΕΡΒΑ

ΦΩΤΟ: ΙΝ ΤΙΜΕ (Γ. ΛΙΑΚΟΣ)

Για πρώτη φορά μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015, ο πρωθυπουργός άφησε ανοικτό και μετέωρο το ενδεχόμενο νέας προσφυγής στις κάλπες, σε περίπτωση που αποτύχουν οι διαπραγματεύσεις με τους δανειστές για την δεύτερη αξιολόγηση και δεν επιτευχθεί συμφωνία για το χρέος και την είσοδο της Ελλάδας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ.

Κάποιοι, κάνοντας την ανάγκη τους φιλοτιμία, έσπευσαν να μιλήσουν για προαναγγελία ηρωικής εξόδου της κυβέρνησης μπροστά στα αδιέξοδα των διαπραγματεύσεων και την επιμονή των δανειστών σε σκληρές θέσεις στα εργασιακά. Ηδη η ΝΔ του Κυρ. Μητσοτάκη, έθεσε σε εκλογική ετοιμότητα τον κομματικό μηχανισμό, εκτιμώντας ότι όλα τα σενάρια είναι ανοικτά.

Γιατί όμως έκανε ο πρωθυπουργός αυτή την αναφορά σε ενδεχόμενο εκλογών; Τι ήθελε να πεί και σε ποιούς στέλνει το εκλογικό μήνυμα;

Οσοι βιάζονται να βγάλουν συμπεράσματα, λησμονούν, τεχνηέντως, ότι ο κ. Τσίπρας συνέδεσε την προσφυγή στις κάλπες με οικονομική καταστροφή της χώρας και υπογραφή ενός τέταρτου ακόμη πιο ακληρού μνημονίου με ανυπολόγιστες συνέπειες για την οικονομία αλλά και την πορεία της χώρας εντός της Ευρωζώνης. Απέδωσε μάλιστα στον κ. Μητσοτάκη προσωπικά την στρατηγική αυτή, με σκληρή κάτα μέτωπον επίθεση, γεγονός που ενισχύει την καλλιέργεια «προεκλογικού κλίματος».

Οσοι  όμως βλέπουν μόνο το ενδεχόμενο εκλογών, προσπερνούν με μεγάλη ευκολία, το μέρος της δήλωσης για την κατάρρευση της οικονομίας, βλέποντας στενά το μικροκομματικό τους συμφέρον και παραβλέποντας την μεγάλη εικόνα του γενικού δημοσίου συμφέροντος.

Ο κ. Τσίπρας εκπροσωπεί αυτή τη στιγμή τη χώρα και διαπραγματεύεται με τους θεσμός εξ ονόματος της Ελλάδος. Η οικονομία είναι στο πιο κρίσιμο σταυροδρόμι της τα τελευταία 6 χρόνια. Είναι στη φάση της αντιστροφής του κλίματος ύφεσης και απογοήτευσης. Τα αριθμητικά δεδομένα καταγράφουν ήδη σημαντική ανάκαμψη μέσα στο δεύτερο εξάμηνο του 2016.

Εαν δεν κερδίσουμε τώρα, το μομέντουμ της απογείωσης της οικονομίας, εάν δεν πετύχουμε να αλλάξουμε σελίδα, όλοι γνωρίζουν ότι το χτύπημα για όλους μας θα είναι πολύ βαρύ στο άμεσο μέλλον. Είναι ίσως η τελευταία ευκαιρία να επανέλθουμε σε αναπτυξιακή τροχιά, κάτι που θα ευνοήσει ασφαλώς και τους δανειστές που θέλουν να παρουν πίσω τα χρήματά τους. Και το γνωρίζουν καλά αυτό και οι ίδιοι.

Επομένως η αποστροφή του πρωθυπουργού, είχε κατ΄αρχάς αυτούς ως αποδέκτες. Ηταν μια εθνική δήλωση, προειδοποίησης ότι το στοίχημα της Ελλάδας για ανάπτυξη δεν μπορεί να παίζεται στις νεοφιλελεύθερες εμμονές και αντεργατικές ιδεοληψίες των ανερμάτιστων τεχνοκρατών και των στενόμυαλων πολιτικών ελίτ που εκπροσωπούν.

Είναι η στιγμή της Ελλάδας αλλά και της Ευρώπης αυτή που διακυβεύεται και όσοι δεν το κατανοούν, κακό του κεφαλιού τους.

Η κυβέρνηση, όπως ξεκαθάρισε ο πρωθυπουργός, δεν θα δεχθεί παράλογες απαιτήσεις, που οδηγούν σε εργασιακό μεσαίωνα και νομιμοποίηση συνθηκών τύπου γαλέρας. Ιδίως όταν κάτι τέτοιομ κινείται εκτός του ευρωπαικού κεκτημένου. Και η Κομισιόν, ιδίως ο κ. Γιούνκερ το ξέρουν πολύ καλά. Το ίδιο και ο επίτροπος Μοσκοβισί που έρχεται στην Αθήνα  στις 28 Νοεμβρίου.

Ο παράγοντας ΔΝΤ

Το πρόβλημα είναι το ΔΝΤ. Και η αμετακίνητη θέση των Γερμανών, για συμμετοχή του Ταμείου στο ελληνικό πρόγραμμα.

Το ΔΝΤ θεωρεί τις ομαδικές απολύσεις, την κατάργηση εργασιακών δικαιωμάτων και την μη επαναφορά των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων, ως αναγκαίες «μεταρρυθμίσεις». Και επιμένει σε αυτές θεωρώντας ότι αποτελούν όρο συμμετοχής του στο πρόγραμμα.  Το ΔΝΤ έχει δυστυχώς σύμμαχό του τον ΣΕΒ αλλά και τη ΝΔ του Κυρ. Μητσοτάκη. Κι αυτό περιπλέκει τα πράγματα.

Εαν το ΔΝΤ δεν υποχωρήσει, δεν θα έχουμε μάλλον συμφωνία. Κι αυτό εξυπηρετεί την στρατηγική του Κυριάκου Μητσοτάκη. Η ΝΔ προτιμά να αποτύχει η χώρα, για να κερδίσει οφέλη. Το εσωτερικό μέτωπο απέναντι στις απαράδεκτες θέσεις των σκληρών του ταμείου, δεν είναι αρραγές.

Η στάση της κυβέρνησης

Για λόγους αρχής αλλά και ουσίας, η κυβέρνηση δεν πρόκειται να συμφωνήσει σε όρους που γενικεύουν την εργασιακή ζούγκλα και πλήττουν τον κόσμο της εργασίας. Και αυτό που λέει ο πρωθυπουργός το εννοεί.

Πρώτον , γιατί δεν μπορεί η κυβέρνηση της Αριστεράς, να δεχθεί εξαίρεση της χώρας από το κοινοτικό εργασιακό κεκτημένο , ιδίως όταν το περίγραμμα των εξελίξεων για χρέος και ποσοτική χαλάρωση δεν είναι σαφές.

Και με την προειδοποίηση του αυτή, τους λέει ότι εάν αφήσουν τους «νταήδες» του ΔΝΤ να δίνουν το τόνο στα εργασιακά, διακυβεύουν ακόμη και το μέλλον της ευρωζώνης και της ίδιας της ΕΕ.  Το ζήτημα εδώ δηλαδή ξεπερνά την Ελλάδα.

Και δεύτερον, γιατί έχει, σε ένα βαθμό εξασφαλίσει την υποστήριξη του αμερικανικού παράγοντα στην επίλυση της κρίσης χρέους και πλεονασμάτων με βιώσιμο τρόπο που θα οδηγεί στην ανάπτυξη. Μπορεί να ακούγεται θεωρητική η στήριξη, αλλά σε γεωστρατηγικό επίπεδο, η θέση της Ελλάδας και ο ρόλος της, δεν επιτρέπουν την περαιτέρω αποσταθεροποίησή της. Και αυτό το ξέρουν καλά, τόσο οι ΗΠΑ όσο και οι Ευρωπαίο.

Και η συγκυρία είναι κατάλληλη πλέον για να τεθούν τα σοβαρά διλήμματα της κοινής ευρωπαικής πορείας. Το Brexit, η εκλογή Τραμπ, η άνοδος της ακροδεξιάς πανευρωπαικά, κλυδωνίζουν το ευρωπαικό όραμα. Μια νέα κρίση της Ελλάδας, την οποία δύσκολα θα ξαναδάνειζαν οι ευρωπαίοι εταίροι της, θα ήταν η χαριστική βολή.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δείχνει ωστόσο ότι δεν τον ενδιαφέρουν αυτά. Επιμένει στη στρατηγική της πτώσης της κυβέρνησης, πάση θυσία και με κάθε τρόπο. Εγινε η κορυφή του δόρατος της παλιάς διαπλοκής και του φθαρμένου πολιτικού συστήματος, που ζητά άμεση παλινόρθωση και αποκατάσταση της εξουσία τους.

Η τυχοδιωκτική πολιτική της ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη

Γι αυτό και δεν διστάζει να ταυτίζεται απροκάλυπτα, πότε με τα συμφέροντα των διαπλεκόμενων καναλαρχών και πότε με τις ακραίες θέσεις των δανειστών, σε βάρος των συμφερόντων των πολλών.

Η ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη, εμφανίζεται ως δήθεν μεταρρυθμιστικό κόμμα, αλλά κάτω από την εκσυγχρονιστική προβειά κρύβει τις πιο σκληρές νεοφιλελεύθερες απόψεις για την κοινωνία. Απόδειξη είναι ότι αρνείται να στηρίξει τη κυβέρνηση στη μάχη για τα εργασιακά, αβαντάροντας τις θέσεις του ΣΕΒ και του ΔΝΤ.

Με την φράση του ο πρωθυπουργός, κατέστησε τον κ. Μητσοτάκη υπεύθυνο για τις όποιες αρνητικές εξελίξεις από εδώ και πέρα. Και διαμόρφωσε το νέο πολιτικό πλαίσιο της πολιτικής αντιπαράθεσης με τη ΝΔ.

Πρόκειται για την σύγκρουση μεταξύ της τυχοδιωκτικής κι επικίνδυνης για τη χώρα Δεξιάς, όπου συνυπάρχουν με αρμονικό τρόπο ακραία νεοφιλελεύθερες απόψεις με ακροδεξιές αντιλήψεις και της υπεύθυνης Αριστεράς, που με τους συμμάχους της, μάχεται για την έξοδο από τη κρίση με αποκατάσταση της κοινωνικής αδικίας και προοδευτικό πρόσημο.

Η σύγκρουση αυτή, θα καθορίσει και θα σφραγίσει τις πολιτικές εξελίξεις το επόμενο διάστημα.