Ορισμένα αποτελέσματα εκδηλώνονται αρκετό χρόνο μετά από το γεγονός που τα Όταν διασπάστηκε η ΝΔ και αυτοκτόνησε το ΠΑΣΟΚδρομολόγησε αρχικά. Αυτό συνέβη με τη ΝΔ τις τελευταίες μέρες.
Η συμμετοχή ενός τμήματός της στο εθνικιστικό συλλαλητήριο και η αδυναμία της ηγεσίας της να διαχωρίσει την θέση της από την ακροδεξιά, δημιουργεί ένα ρήγμα, αφανές προς το παρόν.
Το ρήγμα αυτό όμως είναι βαθύ και χωρίζει αφενός τους ακραίους νεοφιλελεύθερους και τους σκληροπυρηνικούς δεξιούς  και αφετέρου, τους συντηρητικούς που αυτοπροσδιορίζονται κεντροδεξιοί. Το ρήγμα θα φανερωθεί και θα ολοκληρωθεί στις πρώτες εκλογές που θα γίνουν με απλή αναλογική, δηλαδή σύντομα. Τότε, η εκλογική αριθμητική θα επιβάλει πολύ ευρείες συμμαχίες, ενώ η πρωτιά ενός κόμματος θα περάσει σε δεύτερη μοίρα, εφόσον δεν θα υπάρχει μπόνους βουλευτών, ούτε περίπτωση κομματικής αυτοδυναμίας.
Εξάλλου, η μέχρι τώρα επιβίωση της ΝΔ, παρά την εμπλοκή της στην πολιτική της μνημονιακής επιτροπείας, αποτελεί ένα παράδοξο, στο οποίο η πολιτική του κ. Μητσοτάκη θα βάλει σύντομα τέλος. Ίσως πρέπει να θεωρήσουμε τον αρχηγό της ΝΔ ως έναν άκρως ειλικρινή πολιτικό, που απεχθάνεται κάθε τακτικισμό. Πράγματι, μια στοιχειώδης πολιτική ανάλυση καταλήγει στην αβίαστη διαπίστωση πως, μετά την υιοθέτηση του 3ου μνημονίου από την παρούσα κυβέρνηση, η έξυπνη αυτονόητη επιλογή ήταν να επανακτήσει τα απογοητευμένα στρώματα της κοινωνίας. Αντ’ αυτού, ο κ. Μητσοτάκης έκανε το παν για να τα πείσει ότι μια δική του κυβέρνηση θα ήταν ακόμα πιο σκληρή απέναντί τους. Πώς να εξηγηθεί τέτοια πολιτική τυφλότητα, εκτός από την τυφλή προσήλωση στο πιστεύω του; Και ποιο είναι τελικά αυτό; Τι τον ωθεί να γίνει θορυβώδης κήρυκας του ακραίου νεοφιλελευθερισμού, όταν η συντριπτική πλειονότητα της κοινωνίας, μετράει τις πληγές της από τις δυσβάστακτες συνέπειες της πολιτικής αυτής; Το να επιλέγει ως αντιπρόεδρο του κόμματος έναν ακροδεξιό πολιτικό, αποκρουστικό ακόμα και για μεγάλη μερίδα των νεοδημοκρατών, υποδηλώνει ανεξήγητη άγνοια της πολιτικής διαχείρισης ή απόλυτη πίστη στην αναγκαιότητα συνεργασίας με την φασίζουσα δεξιά. Πως θα συνυπάρξουν αυτοί οι άνθρωποι στο ίδιο κόμμα με έναν πρώην πρόεδρό του, που δήλωνε χαρωπός  πως διάβασε το «Κεφάλαιο» του Μαρξ και το βρήκε πολύ ενδιαφέρον;
Η επιλογή της Συμφωνίας των Πρεσπών, για βίαιες συγκρούσεις και φασιστικές συμμαχίες είναι ένα παράδειγμα πολιτικής κουτοπονηριάς ή εθνικιστικής  αδιέξοδης αγκύλωσης. Το θέμα της ονομασίας έχει ουσιαστικά λήξει προ πολλού. Η καλύτερη ευκαιρία χάθηκε πριν 25 χρόνια όταν ο κ. Σαμαράς απέδειξε έμπρακτα πως ο εξτρεμισμός φέρνει σταθερά τα αντίθετα αποτελέσματα από εκείνα που υποτίθεται πως επιδιώκει. Η επίλυση του θέματος σήμερα, είναι ότι καλύτερο μπορούσε να συμβεί για τη χώρα μας. Και έτσι θα καταγραφεί, όχι μόνο στην Ιστορία, αλλά και στο άμεσο μέλλον. Στις επόμενες εκλογές δεν θα γίνει ούτε κουβέντα για το «Σκοπιανό». Διότι ο καθένας, ακόμα και όσοι σήμερα κραυγάζουν, θα διαπιστώσει ότι όλοι και πρώτα απ’ όλα η Ελλάδα είμαστε ωφελημένοι.
Όπως ο πολιτικός αναλυτής του αύριο θα εντοπίζει το σφράγισμα της διάσπασης της ΝΔ, στις σημερινές μέρες, στις ίδιες μέρες θα χρονολογεί και την ολοκλήρωση της αυτοκτονίας του ΠΑΣΟΚ. Αναφέρομαι στη διαγραφή του κ. Θεοχαρόπουλο από την κ. Γεννηματά. Μια σουρεαλιστική ιστορία! Αλλόκοτα πράγματα που παραπέμπουν στον «Υμπύ βασιλιάς» του Αλφρέντ Ζαρύ. Το ΠΑΣΟΚ, έχοντας πασχίσει να αλλάξει ρούχα και έχοντας πετύχει την μεταμφίεση αυτή χάρη στην ΔΗΜΑΡ, πυροβολεί τώρα το μοναδικό σύμμαχο, που του επέτρεπε να ονομαστεί διαφορετικά, δηλαδή ΚΙΝΑΛ. Κάτι σαν ο Χοντρός να διέγραφε τον Λιγνό για να γυρίσει τις ταινίες «Ο Χοντρός και ο Λιγνός», μόνος του!
Το ΠΑΣΟΚ είχε βέβαια ήδη αυτοκτονήσει, εγκαταλείποντας την ιστορική του βάση, όταν ο κ. Βενιζέλος «παντρεύτηκε» τον κ. Σαμαρά. Απομακρύνθηκε ακόμα περισσότερο όταν εγκατέλειψε το ιστορικό του όνομα, ελπίζοντας έτσι να ξεπλύνει την ντροπή. Είναι απορίας άξιον πως κρατάει ακόμα έστω ένα μονοψήφιο αριθμό ψηφοφόρων. Μάλλον το αποτύπωμα της αύρα της ιστορικής «Αλλαγής»… Η πορεία της κ. Γεννηματά μοιάζει με τραγική επιμονή να την σβήσει. Κάτι σαν χαριστική βολή σε ένα ιστορικό απομεινάρι.
* Toυ Οδυσσέα Βουδούρη - Ιατρός Χειρουργός, μέλος του Συντονιστικού της πολιτικής κίνησης «Κοινωνία Πρώτα».