Σχόλιο του Αθανασόπουλου Περικλή
20-02-2019
Η
διαφορά του Πολάκη με τους άλλους υπουργούς του ΣΥΡΙΖΑ είναι, ότι αυτός
βγάζει την διαφθορά του υπουργείου του στη φόρα γιατί δεν «χτιζει»
βιογραφικό και δεν υπολογίζει το πολιτικό κόστος, σε αντίθεση με
κάποιους άλλους ο οποίοι δεν αγγίζουν τα σκάνδαλα των υπουργείων τους,
γιατί κοιτάζουν το λαμπρό τους πολιτικό μέλλον, κορόιδα είναι…!!!!!!!!!!
Για παράδειγμα, ο Πολάκης έχει το ΚΕΛΠΝΟ, την Novartis, Το ΝΤΥΝΑΝ και τα ξεψάχνισε όλα, και γέμισε με φακέλους τον εισαγγελέα, άλλοι υπουργοί που έχουν άλλους φορείς βουτηγμένους στο βούρκο τι κάνουν;
Για παράδειγμα, ο Πολάκης έχει το ΚΕΛΠΝΟ, την Novartis, Το ΝΤΥΝΑΝ και τα ξεψάχνισε όλα, και γέμισε με φακέλους τον εισαγγελέα, άλλοι υπουργοί που έχουν άλλους φορείς βουτηγμένους στο βούρκο τι κάνουν;
Κάθε υπουργείο έχει και τα μαγαζάκια του..!!!!! ήταν όλα εκλησίες;
Μου θυμίζει τον αείμνηστο Γ.
Γεννηματά όταν πλησίαζαν οι εκλογές του 1985 που έλεγε ότι δεν πρέπει να
υπολογίσουμε το πολιτικό κόστος, τώρα πρέπει να πολεμήσουμε την
διαπλοκή…. αλλά κάποιοι μέσα στο ΠΑΣΟΚ οι οποίοι "έχτιζαν" βιογραφικό πήγαιναν
στον Ανδρέα και τον εκλιπαρούσαν να μην χαθεί η
εξουσία….και..βλέπουμε…!!!!
5 σχόλια:
ΕΦΣΥΝ για Πολάκη: «Σαχλαμαρόμαγκας και καβαλημένο καλάμι»
Σκληρή επίθεση στον Παύλο Πολάκη εξαπέλυσε η Εφημερίδα των Συντακτών με αφορμή το ήθος και την στάση που κράτησε στην υπόθεση συκοφάντησης του δημοσιογράφου Βασίλη Μπεσκένη, ο οποίος έφυγε από τη ζωή τον Δεκέμβριο του 2017
Ο αρθρογράφος της εφημερίδας δεν διστάζει να χαρακτηρίσει «σαχλαμαρόμαγκα» τον αναπληρωτή υπουργό Υγείας, ο οποίος «μοστράρεται ως περίπου Ρομπέν των Δασών», αλλά την ίδια ώρα δεν έχει «τη γενναιότητα ν’ αναγνωρίζει τα λάθη του και τη μεγαλοψυχία να ζητά πού και πού συγγνώμη».
Σε άλλο σημείο του άρθρου ο Παύλος Πολάκης αναφέρεται ως «…καβαλημένο καλάμι, αιθεροβατεί στις νεφέλες της εξουσίας με κομμένο καπίστρι (…) καθώς χορεύει ζεϊμπεκιά α λα μπαλέτο Κεϊλάνης προς εντυπωσιασμό των χρηστών του φου μπου, εξακολουθεί να κάνει ζημιά στο κόμμα του, νομίζοντας πως ωφελεί τον εαυτό του».
Αυτός ο «ισχυρογνώμων αριστερός υπουργός που δεν ψέλλισε μια λέξη μεταμέλειας και συμπάθειας προς τη χήρα και τον ανήλικο γιο τού εκλιπόντος».
Η επίθεση αυτή, μέσω μιας εφημερίδας η οποία είναι γνωστό πως απηχεί τις απόψεις του Μεγάρου Μαξίμου, προκαλεί εύλογη εντύπωση -και ερωτήματα- αν σκεφθεί κανείς το πέπλο προστασίας που απολαμβάνει έως τώρα ο Π. Πολάκης από τον πολιτικό προϊστάμενό του.
Να τον πεις «αγροίκο» δεν έχει αξία, διότι το παραδέχεται o ίδιος ο Παύλος Πολάκης ότι είναι αγροίκος. Κάτι, όμως, το οποίο μάλλον δεν γνωρίζει για τον εαυτό του είναι πόσο μοιάζει, στο βάθος, με τον Γ. Βαρουφάκη. Μπορεί να διαφέρουν στο ύφος, ο ένας επιτηδευμένος μετροσέξουαλ και τσιγκολελέτα, ο άλλος πρωτόγονος, αγροίκος και χυδαίος. Και οι δύο τους, όμως, είναι βαθύτατα ναρκισσιστές.
Καταλάβαμε πια ότι ο Πολάκης είναι πολυσχιδής προσωπικότητα. Κατά πάσα πιθανότητα –και το λέω με επιφύλαξη ως μη επαγγελματίας–, ο Πολάκης είναι κοινωνιοπαθής (αν αυτή είναι η σωστή απόδοση του όρου «sociopath»). Κοινωνιοπαθής με την πολιτική έννοια του όρου ως σταλινικός. Διότι, είτε με δηλώσεις είτε με τη συμπεριφορά και τη στάση του, δείχνει να προσυπογράφει το αξίωμα του Στάλιν ότι «ένας νεκρός είναι μια τραγωδία, ένα εκατομμύριο νεκροί είναι μια στατιστική». Σαράντα νεκροί από τη γρίπη (τότε, γιατί έκτοτε έγιναν περισσότεροι) «δεν είναι καμιά καταστροφή», μας είπε. Και τι έγινε, γλυκιά μου;
Ενα περιστατικό. Οταν, προσφάτως, έδειξαν στον επίτροπο Υγείας τη φωτογραφία που ο Πολάκης καπνίζει στη διάρκεια δημόσιας εκδήλωσης και ο επίτροπος χαρακτήρισε τον υπουργό «άσχετο με τη δημόσια υγεία», ο θιγείς Πολάκης του απάντησε με ένα κατεβατό περί προσωπικής ελευθερίας. Ομως, η κατακραυγή εις βάρος του Πολάκη δεν αφορούσε την υγεία του. Κανείς δεν νοιάζεται αν ή πότε θα αποφασίσει ο Πολάκης να κόψει το κάπνισμα. Αυτό είναι δική του υπόθεση και κανείς δεν έχει δικαίωμα να υπεισέρχεται στο θέμα. Το ζήτημα αφορούσε την υγεία των άλλων, εκείνων που δεν καπνίζουν, αλλά τους υποχρεώνει ο Πολάκης να υφίστανται τον καπνό. Ούτε καν το κατάλαβε αυτό ο «Κρητίκαρος» του Κραουνάκη. Επιασε να μας λέει για το αγαπημένο του θέμα: τον εαυτό του.
Δεύτερο περιστατικό. Οταν ανακοινώθηκε η πρωτόδικη καταδίκη του για την εξύβριση του μακαρίτη Βασίλη Μπεσκένη, η αντίδραση του Πολάκη ήταν να μας εξηγήσει ότι έχασε, επειδή δήθεν δεν ασχολήθηκε με την υπόθεση! Λες και ήταν αυτό το θέμα. Τον ενόχλησε τόσο βαθιά ότι ο ίδιος έχασε, ώστε ανακοίνωσε κιόλας ότι θα εφεσιβάλει την πρωτόδικη απόφαση. Η έφεση ήταν, βεβαίως, δικαίωμά του. Θα μπορούσε να ζητήσει συγγνώμη και να ελπίζει ότι στο Εφετείο θα μειωθεί η αποζημίωση που του επιβλήθηκε. Εκείνος, όμως, έκανε την έφεση για να ανανεώσει την αντιδικία του με τον μακαρίτη, φθάνοντας μάλιστα μέχρις του σημείου να επαναλάβει γραπτώς την κατηγορία εις βάρος του νεκρού, για την οποία είχε ήδη καταδικαστεί! Τόσο δύσκολο του ήταν να χωνέψει την ήττα.Μιλούμε προφανώς για άγριο ναρκισσισμό, όπως του Βαρουφάκη. Διαφέρουν, βέβαια, ως προς τα μέσα που χρησιμοποιεί ο καθένας για να κρύβεται – ο Βαρουφάκης, π.χ., εκφοβίζει ηπίως μέσω της ειρωνείας, ενώ ο Πολάκης εκφοβίζει βάναυσα σαν γορίλλας. Τόσο ο ένας όσο και ο άλλος, όμως, έχουν την ίδια βαθιά σχέση με τον καθρέφτη τους.
Η κατάληξη του μύθου για το αγόρι που κοιταζόταν στη λίμνη είναι γνωστή: μπλουμ! Το ρούφηξε η λίμνη. Το ίδιο συνέβη και με τον Πολάκη, τον οποίο τελικά εξέθεσε ανεπανόρθωτα ο ναρκισσισμός του και όχι η γαϊδουριά του. Τον εξέθεσε η προθυμία του να μας αποκαλύψει ότι προτού μπει στην πολιτική κέρδιζε τα διπλά και τα τριπλά από το επάγγελμά του. Το είπε προκειμένου να δικαιολογήσει το καταναλωτικό δάνειο των 100.000 ευρώ, που τόσο εύκολα του χορηγήθηκε από την κυβερνητική τράπεζα, της οποίας ο πρόεδρος και ο διευθύνων σύμβουλος ενίοτε λύνουν τις διαφορές τους χειροδικώντας.
Ετσι όμως, ο Πολάκης δημιούργησε ένα πρόβλημα στον εαυτό του διαφορετικό από όσα είχε δημιουργήσει έως τώρα. Διότι ο Ελληνας υποφέρει τη χυδαιότητα (εφόσον δεν τον εκφράζει – γιατί όταν τον εκφράζει την απολαμβάνει...). Δεν αντέχει όμως τον φθόνο, στον οποίο υποκύπτει αμέσως. Το δάνειο του Πολάκη, όπως και οι δικαιολογίες, ερεθίζουν στην κοινή γνώμη αυτόν ακριβώς τον φθόνο που καλλιέργησε ο ΣΥΡΙΖΑ για να ανεβεί στην εξουσία. Μέχρι πρότινος, ο Πολάκης ήταν άτρωτος. Εχω την εντύπωση ότι από εδώ και πέρα γίνεται ίσως το μεγαλύτερο πρόβλημα της κυβέρνησης.
Ο Παύλος Πολάκης είναι μια τοξική προσωπικότητα της πολιτικής ζωής. Αν ήταν ακόμη στην ΚΝΕ, το κόμμα θα τον είχε διαγράψει. Εγκατέλειψε όμως αυτόν τον πολιτικά σοβαρό χώρο όταν το ΚΚΕ τοποθετήθηκε υπεύθυνα και στήριξε την κυβέρνηση Τζαννετάκη αποδεικνύοντας ότι η άκρα αριστερά ξέρει να σέβεται την κοινοβουλευτική τάξη. Μετακόμισε σε μια ακραία οργάνωση, το Νέο Αριστερό Ρεύμα (ΝΑΡ) στο οποίο προσχώρησαν, μετά το 1989, ορισμένες αξιόλογες προσωπικότητες και ορισμένοι άλλοι επικινδύνως ιδεοληπτικοί. Σε αυτή τη δεύτερη κατηγορία τοποθετείται ο Πολάκης. Στην πατρίδα του, τόπος δύσκολος, λίγα τα πράγματα που μοιράζονται με τη Μεγάλη Κρήτη. Ακόμη και μεταξύ τους, η συμπεριφορά των ορεσίβιων της περιοχής είναι επιθετική και ακοινώνητη.
Παρά ταύτα, ως δήμαρχος Σφακίων, ο Πολάκης έκανε δουλειά. Η υπερπήδηση όμως στην κεντρική πολιτική σκηνή, η εν πλω φιλία του με τον καρδιακό Αλέξη, η καταιγιστική άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ του φούσκωσαν τα μυαλά. Ανθρωπος απλοϊκός, που όλα τα βάζει στο «άσπρο-μαύρο» έχασε τον μπούσουλα. Φόρεσε την προβιά του ιακωβίνου, άρπαξε τη ρομφαία της κάθαρσης και κατέληξε θύμα της τρυφηλότητας που επικρατεί στο άβατο του Μαξίμου. Η σκέψη ότι μπορεί, στο τέλος, να τον πουλήσουν και να μην εκδικηθεί με «φυλακή» όσους ενέπλεξε σε σκοτεινά σενάρια (Novartis, ΚΕΕΛΠΝΟ), τον τρέλανε.
Και ύστερα ήρθε το δάνειο. Προφανώς και δεν είναι καταναλωτικό. Ούτε ο ίδιος είπε κάτι τέτοιο· δυστυχώς έβαλε μπροστά τα παιδιά του, που έχουν ανάγκη να σπουδάσουν όπως συμβαίνει με ακόμη τετρακόσιες χιλιάδες νέους ανθρώπους. Τι είναι τότε; Μια διευκόλυνση. Μιας μικρής, ιδιόκτητης αλλά υπό κυβερνητική καθοδήγηση, τράπεζας προς ένα κεντρικό πολιτικό πρόσωπο. Καμία τράπεζα δεν θα έδινε αυτό το δάνειο. Ποτέ σε προεκλογική περίοδο, ποτέ σε αυτό το πρόσωπο. Ο κανόνας για όλες τις συστημικές μεγάλες τράπεζες είναι να απορρίπτουν παρόμοια δάνεια. Αποτελεί σωστή πρακτική ο αποκλεισμός των φυσικών προσώπων όταν αυτά είναι πολιτικοί και ιδιαιτέρως όταν είναι υπουργοί. Για έναν πολύ απλό λόγο: ο δανειολήπτης είναι ισχυρότερος από τον δανειοδότη.
Ακούω ότι η συναλλαγή είναι νομότυπη. Η επίκληση ότι η πράξη είναι «τυπικά» εντάξει αναγνωρίζει ότι η σύμβαση δανείου δεν είναι εντάξει «επί της ουσίας». Εξάλλου, το μέγεθος του δανεισμού, το υπάρχον στεγαστικό και τώρα το καταναλωτικό, είναι πολύ μεγάλο. Ούτε είναι πιθανόν το δάνειο της Attica να αφορά στην απόκτηση ομάδας καταναλωτικών αγαθών, τα οποία άλλωστε πρέπει να προσδιορίζονται συγκεκριμένα υπό μορφή καταλόγου, έστω ενδεικτικού, στην αίτηση. Κάτι τρέχει, καθόλου υγιές, με το δάνειο Πολάκη.
Ξανά η «Εφημερίδα των Συντακτών» κατά Πολάκη: Έπρεπε να έχει πάει σπίτι του εδώ και καιρό
O Σωτήρης Μανιάτης διαπιστώνει ότι οι συμψηφισμοί στην περίπτωση του Πολάκη συσκοτίζουν την αλήθεια
Ένα ακόμα «χτύπημα» από την «Εφημερίδα των Συντακτών» κατά του αναπληρωτή υπουργού Υγείας, Παύλου Πολάκη.
Με τίτλο «Περί Συμψηφισμών», ο συντάκτης της εφημερίδας, Σωτήρης Μανιάτης, διαπιστώνει ότι οι συμψηφισμοί στην περίπτωση του Πολάκη συσκοτίζουν την αλήθεια.
Αναρωτιέται επίσης γιατί κανείς δεν απορεί με το δάνειο Πολάκη σε μια προεκλογική χρονιά και προχωρά, παραθέτοντας αυτονόητα ερωτήματα: «Είθισται, αλήθεια, υπουργός να τηλεφωνεί στον κεντρικό τραπεζίτη, να τον μαγνητοφωνεί, να του υποδεικνύει τι να κάνει και, ούτε λίγο ούτε πολύ, να απειλεί σε περίπτωση που δεν το... πράξει; Μετέπειτα, ενώ έχει εμφανιστεί πλήρως ο διάλογος, είναι δυνατόν να υποστηρίζει ότι δεν ηχογράφησε τη συνομιλία τους; Μας φαίνονται όλα αυτά φυσιολογικά;»
Και καταλήγει: «Βέβαια, θα μου πείτε το ύφος, το ήθος και η αμετροέπεια του κ. Πολάκη είναι γνωστά και θα έπρεπε να έχει πάει σπίτι του εδώ και καιρό, από τότε που εμφανίστηκε με προκλητικό τρόπο σε εκδήλωση στο υπουργείο του να καπνίζει! Αλλά αυτά προφανώς σε κάποια άλλη ευρωπαϊκή χώρα δυστυχώς...»
Η «ΕφΣυν» δίνει... Όσκαρ στον Πολάκη: Αρκουδιάρης και αρκούδα μαζί!
Αστοργη μοίρα τον έκανε υπουργό, επιμένει να παριστάνει τον εισαγγελέα - Γοητεύεται απ’ τα βιβλία εσόδων-εξόδων και επαίρεται ότι ως δήμαρχος τα κρατούσε διπλά - Αποδείχτηκε διαπρύσιος θιασώτης των μνημονίων, λίγα μόνο από όσα του καταλογίζει το άρθρο του Δημήτρη Νανούρη
Με ένα εξόχως ειρωνικό κείμενο, με βαρείς χαρακτηρισμούς για τον αναπληρωτή υπουργό Υγείας Παύλο Πολάκη, επιμένει στην κόντρα η «Εφημερίδα των Συντακτών». Αν και φίλα προσκείμενη στον ΣΥΡΙΖΑ και την κυβέρνηση, η «ΕφΣυν» άνοιξε πόλεμο με το άρθρο του Δημήτρη Νανούρη που χαρακτήριζε «σαχλαμαρόμαγκα» τον Παύλο Πολάκη, συνέχισε με το άρθρο του Σωτήρη Μανιάτη πως «έπρεπε να έχει πάει σπίτι του εδώ και καιρό» και επανέρχεται σήμερα, με το πιο σκληρό ως τώρα κείμενο κατά του έμπιστου υπουργού και φίλου του Αλέξη Τσίπρα.
«Αρκουδιάρης και αρκούδα μαζί σ' ένα σώμα», γράφει ο Δημήτρης Νανούρης, που «στολίζει» από την αρχή μέχρι το τέλος σε ένα κείμενο τον Παύλο Πολάκη για όλα όσα έχει πει και έχει κάνει ως τώρα: «Η διάκριση των εξουσιών στενεύει» τον «ψηλέα και ανοικονόμητο» Κρητικό που «άστοργη μοίρα» έβαλε στη θέση αυτή, ενώ «εκείνος επιμένει να παριστάνει τον εισαγγελέα».
«Εκλιπαρεί τους συντρόφους του να βάλουν πέντ’-έξι στη φυλακή, μπας και διασωθεί το κόμμα στην κάλπη, αλλά φοβάμαι πως δεν αρκούν», επισημαίνει το άρθρο και αναφέρει επίσης τα διπλά βιβλία που έχει παραδεχτεί πως κρατούσε ως δήμαρχος Σφακίων, τα «βοθροκάναλα» που συνεχώς καταγγέλλει, την ΕΡΤ και τη συνέντευξη-παρωδία που έδωσε μετά την αποκάλυψη του Πρώτου Θέματος για το δάνειο και τη μαγνητοφώνηση Στουρνάρα, το ίδιο το δάνειο που πήρε ο Παύλος Πολάκης.
Επισημαίνει ακόμα τον τρόπο του υπουργού να απαντά σε φίλους και εχθρούς μέσω facebook, ανορθόγραφα και ασύντακτα: «Συνειδητά ασελγεί στις λέξεις. Θα μπορούσε να προσλάβει δακτυλογράφο με στοιχειώδεις γνώσεις ορθογραφίας, συντακτικού και στίξης. Αμ, δε! Θεωρεί την αγραμματοσύνη μαγκιά».
Γεμάτο ειρωνία και το κλείσιμο του άρθρου, με αναφορές στην πρόσφατη κόντρα του Πολάκη με τον Σαββόπουλο: «Ακολούθησε ο παντελώς άσημος Σαββόπουλος. Απόλαυσε το δικό του πεντάλεπτο, λέγοντας ότι ο Πολλάκις "μοιάζει με αρκουδιάρη". Συμφωνώ εν μέρει με τον Νιόνιο. Αρκουδιάρης μεν, σε κρίση ταυτότητος δε. Φαντασιώνεται πως είναι η αρκούδα. "Ο αρκουδιάρης κι η αρκούδα μαζί σ’ ένα σώμα", που τραγουδούσε ο Τζιμάκος».
Δημοσίευση σχολίου