Οι «ενδιάμεσοι» του αντιΣΥΡΙΖΑ μετώπου και η απάντηση της προοδευτικής κοινωνίας

Του Μενέλαου Γκίβαλου

 Η άνοδος και η επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ από το 2015 υπήρξε αποτέλεσμα μιας ιστορικής σύγκρουσης και ρήξης με ένα «καθεστώς» δεκαετιών. Το «καθεστώς» αυτό και οι κομματικοί του διαχειριστές, εφαρμόζοντας στυγνά το νεοφιλελεύθερο πρότυπο και ενσωματώνοντας πλήρως τις αντικοινωνικές του αντιλήψεις στην κομματική – ιδεολογική τους ταυτότητα, οδηγήθηκαν σε μετωπική αντιπαράθεση με τη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία.

Η σύγκρουση των δύο «κόσμων» εμφανίστηκε ιστορικά στις πιο ακραίες και διαυγείς της όψεις. Το «καθεστώς» και οι μηχανισμοί του θέλησαν να αμβλύνουν ή και να συσκοτίσουν αυτή την ιστορική τους αντίθεση και ρήξη με την κοινωνία. Γι’ αυτό και προσπάθησαν να κατασκευάσουν ένα «μαξιλάρι», έναν δήθεν «αποστειρωμένο» ενδιάμεσο χώρο που θα διαδραμάτιζε τον ρόλο του «αμορτισέρ», του διαμεσολαβητή στη σύγκρουση του ΣΥΡΙΖΑ και της κοινωνικής πλειοψηφίας με το «καθεστωτικό» μπλοκ.

Το ΠΑΣΟΚ ανήκε εξ ορισμού στους «προθύμους», έχοντας ήδη καταστεί κομματική «αποσκευή» του «συστήματος» με αριστείο νεοφιλελεύθερης νομιμοφροσύνης. Το τιμ συμπληρώθηκε με το συστημικό κατασκεύασμα του Ποταμιού και την Ένωση Κεντρώων, που προέκυψε από το πουθενά.

Το παζλ του ακραίου – νεοφιλελεύθερου Κέντρου με τη γνήσια συστημική σφραγίδα είχε ολοκληρωθεί. Ο ρόλος του ήταν «ιερός». Από τη μια, καλούνταν να διαμορφώσει ένα ανάχωμα ώστε να εμποδίσει την πρόσβαση του ΣΥΡΙΖΑ στον χώρο της Κεντροαριστεράς και του δημοκρατικού παραδοσιακού Κέντρου.

Ταυτόχρονα, το σύνολο των φορέων αυτού του ακραίου – νεοφιλελεύθερου Κέντρου, ακολουθώντας πιστά την πολιτική ατζέντα και τις επιλογές της ηγεσίας της Νέας Δημοκρατίας, θα συνδιαμόρφωνε μαζί με τη νεοφιλελεύθερη ακροδεξιά παράταξη ένα συμπαγές αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο, που θα οδηγούσε σε πλήρη απομόνωση τόσο σε πολιτικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο την κυβέρνηση και τον ΣΥΡΙΖΑ. Όσο για την πλήρη επικοινωνιακή απομόνωση της κυβέρνησης, την εργολαβία είχαν αναλάβει τα συστημικά ΜΜΕ και οι ολιγάρχες.

Από τα αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ παρόμοιο «έργο» ασκούσαν οι «γνήσιοι» αριστεροί – επαναστάτες και κυρίως η ηγεσία του ΚΚΕ. Το ΚΚΕ, άλλωστε, εδώ και πολλά χρόνια αποτελεί με τη στάση του «τμήμα» του «συστήματος». Δεν ενοχλεί το «σύστημα», γι’ αυτό και το «σύστημα» ουδόλως και ουδέποτε ασχολείται με αυτό.

Στρατηγικός αντίπαλος της ηγεσίας του ΚΚΕ είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και στόχος της είναι η κατάρρευσή του ώστε να διευρύνει το ίδιο την εκλογική του πελατεία. Συνεισέφερε, λοιπόν, και η ηγεσία του ΚΚΕ με τον δικό της τρόπο και τις δικές της πολιτικές στη διαμόρφωση ενός αμφίπλευρα διευρυμένου αντιΣΥΡΙΖΑ μετώπου.

Όμως οι «ενδιάμεσοι» σύμμαχοι της ΝΔ ακολούθησαν τη μοίρα των δορυφόρων. Ενσωματώθηκαν στο νεοφιλελεύθερο «κοσμοείδωλο» της ΝΔ και διαλύθηκαν.

Στο Κίνημα Αλλαγής αποπέμφθηκε ο Ευάγγελος Βενιζέλος γιατί έσπευσε να προωθήσει τη σύμπραξη με τη ΝΔ, υπερβαίνοντας την κομματική ιεραρχία. Αφού όντως την ίδια πολιτική προωθεί και η ηγεσία του ΚΙΝΑΛ, η οποία και δεν επιτρέπει σε κανέναν να της πάρει τα πρωτεία. «Πρόεδρος είμαι εγώ».

Απέναντι σ’ αυτό το μαύρο καθεστωτικό μέτωπο ο ΣΥΡΙΖΑ διέθετε το ευρύ δημοκρατικό και προοδευτικό κοινωνικό μέτωπο. Το οποίο μόλις πρόσφατα ενεργοποίησε μέσω του σχήματος της Προοδευτικής Συμμαχίας, ενώ οι προσπάθειες έχουν ξεκινήσει άτυπα εδώ και δυόμισι χρόνια, παραμένοντας μέχρι πρόσφατα «παγωμένες».

Κι όμως, η έγκαιρη ενεργοποίηση του ευρύτερου αυτού προοδευτικού – δημοκρατικού μετώπου και η δράση του σε όλους τους κοινωνικούς, εργασιακούς, πολιτισμικούς χώρους θα μπορούσαν να αποδυναμώσουν την κοινωνική βάση του αντιΣΥΡΙΖΑ μετώπου και παράλληλα να αντιπαρατεθούν στα ψεύδη και στην άθλια προπαγάνδα των καθεστωτικών μηχανισμών, σ’ έναν διάλογο «πρόσωπο με πρόσωπο» με τους πολίτες.

Ο πολιτικός χρόνος που απομένει περιέχει τη δική του πυκνότητα και δυναμική. Η μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία τίθεται σήμερα μπροστά σε πρωτόγνωρης σημασίας ιστορικά διλήμματα. Θα πρέπει να αγωνιστεί, να δράσει συντεταγμένα, να κατανοήσει, σύμφωνα με τη ρήση του ποιητή, «τι έχασε, τι έχει, τι της πρέπει»…

Άλλωστε, οι τρόικες εξωτερικού και εσωτερικού, το άθλιο καθεστώς της διαπλοκής και της διαφθοράς και τα κομματικά τους ενεργούμενα δεν μασάνε τα λόγια τους, δεν κρύβουν τις προθέσεις τους.

Θέλουν να συνεχίσουν το «έργο» που σταμάτησε το 2014 ο ελληνικός λαός. Με πολιτική απόφαση και με καθαρά κοινωνικές και πολιτικές επιλογές βγήκαμε από τα μνημόνια και πάρθηκαν τα πρώτα σημαντικά θετικά μέτρα.

Με πολιτικές αποφάσεις της ηγεσίας της ΝΔ και των καθεστωτικών μηχανισμών τα μνημόνια -τυπικά ή άτυπα- μπορούν σύντομα να επανέλθουν.

Η κρίσιμη πολιτική απόφαση όμως θα ληφθεί από τους πολίτες. Που θα είναι και οι τελικοί υπεύθυνοι για το μέλλον της χώρας και των παιδιών τους.