Ανάστροφη πορεία: Η σιωπηρή επανάσταση

Του Γιάννη Μακριδάκη. Σε λίγο καιρό όποιος κατέχει αυτόν τον σπόρο της ολόγλυκιας ντομάτας Βόρειας Χίου, θα συλλαμβάνεται ως τρομοκράτης ενάντια στη δημόσια υγεία. Αυτoύς τους νόμους θεσπίζουν οι πολυεθνικές μέσω των κυβερνήσεων. Με το πρόσχημα της δημόσιας υγείας ποινικοποιούν κάθε σπόρο που έθρεψε για χιλιάδες χρόνια την ανθρωπότητα και της αφαιρούν το δικαίωμα της κοινοκτημοσύνης των σπόρων. Νομίζουν ότι θα υποτάξουν τη φύση και ότι θα ταϊζουν τους ανθρώπους με ό,τι βγάζει το εργαστήριο της ανήθικης κερδοσκοπικής τους μανίας.

Όλα αυτά δεν είναι μια θεωρεία συνωμοσίας την οποίαν πλέκουν άλλοι εις βάρος μας. Όλα αυτά τα μεθοδεύουμε εμείς οι ίδιοι, ο καθένας προσωπικά, με τον καθημερινό του τρόπο ζωής. Αφήσαμε την τροφή μας στα χέρια εταιριών. Αφήσαμε τους σπόρους ακαλλιέργητους. Πέσαμε με τα μούτρα στην αστική βολική (;) ζωή ξεχνώντας ότι τίποτα δεν κερδίζεις δίχως να χάσεις κάτι άλλο. Δώσαμε τον εαυτό μας, την υγεία μας, τη ζωή μας ενέχυρο στο ανήθικο σύστημά μας, με αντάλλαγμα μηνιαίο μισθό σε χαρτιά ευτελή, που αγοράζουν ευτελή προϊόντα.

Φτιάξαμε μέσα σε λίγες δεκαετίες έναν πλανήτη αστών που δεν έχουν δει ντομάτα πάνω σε φυτό, που δεν έχουν γευτεί ποτέ πραγματική ντομάτα. Έναν πλανήτη με κατοίκους που τρώνε τις σάρκες του(ς) καθημερινά. Τον απομυζούν για να ζήσουν και παρ’ όλα αυτά δεν ζουν.

Ανάστροφη πορεία η μόνη πρόταση. Αποσυμπίεση της αστυφιλίας των περασμένων δεκαετιών, της οποίας τις τραγικές συνέπειες ζούμε τώρα και τις τρομακτικές στο μέλλον το άμεσο. Διότι, είναι τελείως απλό και εύκολο να το καταλάβει και να το νιώσει ο καθένας: Ως πότε θα παίρνουμε μόνο από τη γη και το οικοσύστημα δίχως να κουνάμε ούτε το δαχτυλάκι μας για να δώσουμε κάτι τις πίσω; Ακόμα και τα περιττώματά μας που κάποτε γινόταν κοπριά και ζωή, τώρα είναι μόλυνση και καταστρέφουν το σύστημα που μας κρατά στη ζωντανούς, το οικοσύστημα. Ούτε αυτό το θυμόμαστε όμως πια. Νομίζουμε πως μας κρατά ζωντανούς το χρηματοοικονομικό σύστημα με το μηνιάτικο, ας είναι και άθλιο.

Όποιος πάρει τη χαρά τού να δει την ντοματιά του να δένει καρπό κι ύστερα, αφού ωριμάσει, να την κόψει και να την γευτεί, δεν πρόκειται ποτέ να ξαναγίνει αστός καταναλωτής. Δεν έχει επιστροφή η ανάστροφη αυτή πορεία από το σύστημα προς το οικοσύστημα. Μια κι έξω γίνεται. Και ευτυχώς στην Ελλάδα σήμερα γίνεται. Καθημερινά και σε περισσότερους.

Αυτή είναι η σιωπηρή μας επανάσταση. Επαναστήνουμε τις αξίες στην κορυφή και αφήνουμε το χρήμα στην ευτέλειά του.

ΥΓ

Όποιος αφήνει το χρηματοοικονομικό σύστημα και την πόλη και επιστρέφει στο οικοσύστημα και την παραγωγή δεν ιδιωτεύει. Γίνεται ένας υπερασπιστής της κοινοκτημοσύνης των σπόρων και των φυσικών πόρων, που οι αστοί με τον γιγαντισμό και την αλαζονεία τους απειλούν να αφανίσουν. Και μαζί τους όλη τη ζωή στον πλανήτη. Ανθρώπους, φυτά και ζώα

yiannismakridakis.gr